Hannelly geeft antwoord

Wil je voor Hannelly graag een reactie plaatsen of een vraag stellen?
Dat kan hier.......
Reacties/vragen/opmerkingen

Erwin: Hoi Hannelly.
Schrijf je het liefste ’s nachts? Met een kaarsje en klassieke muziek en zo?

Haha, en dan zeker ook nog op een koude zolderkamer!
Zo denken veel mensen dat dichters werken. Maar hoe romantisch dat beeld ook is, dat is niet hoe het bij mij gaat. Natuurlijk, als het wat stiller is kun je je beter concentreren. ’s Nachts is het inderdaad stiller dan overdag. Maar ’s nachts wil ik ook graag gewoon slapen.
Een dichter is wat dat betreft gewoon maar een mens.

Jo: Om dichter te worden moet je zeker Nederlands gestudeerd hebben. Of niet?

Als je bedoelt of iedere dichter ook letterkundige is, dan kan ik je vlug uit de droom helpen: nee hoor! Kijk maar naar alle rappers die we hebben, of liedjesschrijvers, of mensen als Toon Hermans. Goed opletten in de nederlandse les op school scheelt stukken, maar je kunt je taalvaardigheid op erg veel manieren voeden.
Zelf heb ik ook geen letterkundige achtergrond, maar ik ben wel altijd een ‘lettervreter’ geweest. Ik las (en lees) haast alles, van boeken en tijdschriften tot verpakkingen aan toe!
Hoe meer woorden een dichter kent, hoe beter en nauwkeuriger het gedicht kan weergeven wat ermee bedoeld wordt.

Hans: Misschien een gekke vraag, Hannelly, maar: is dichten moeilijk?

Nou, hier moest ik even over nadenken. Dat komt: ik dicht al zolang als ik kan schrijven. Dus voor mij is het gewoon een manier van denken, van herinneren en van scheppen. Taal is echt mijn ding, zoals dat simpel heet. Door een belevenis of iets wat me ergens opviel in een vers te vatten kan ik het goed bewaren. In versvorm is het dan ook waardevol om met anderen te delen.

Goed dichten vraagt echter wel het een en ander. Je moet toch wat aanleg hebben, oefenen, veel lezen en (wat mij veel plezier heeft gegeven): naar liedjes luisteren. Dan hoor je namelijk hoe vaak dezelfde rijmpjes gebruikt worden. Dat kan je stimuleren om het zelf beter te doen, om op zoek te gaan naar een andere manier om het te zeggen. Het is zoals met alles: Hoe meer je het doet, hoe beter het gaat!

Josje vraagt: Wanneer je een gevoelig gedicht schrijft, ben je dan zelf ook erg emotioneel?

Ja en nee. Eerst moet je je wel inleven in de emotie. Dat is je vertrekpunt.
Maar met tranen worden geen goede gedichten geschreven, daarvoor moet je afstand kunnen nemen van je onderwerp. Ook als je iets wil schrijven dat heel liefdevol is moet je dat met afstand doen, als je tenminste wil dat iemand anders het leest en kan meebeleven.

Het kan ook zijn dat ik iets schrijf over een situatie die ik niet zelf heb ervaren, maar waarin ik me heel diep inleef. Ook dan is er eerst de emotie en dan pas het schrijven.
Ik kan echter wel heel ontroerd raken door wat ik zelf heb geschreven, zelfs lang nadat het vers is voltooid…

Sanne: Ik vraag me af of het verschil maakt of je op de computer schrijft of met de hand. Ik bedoel: maakt het verschil voor het gedicht?

Werken op de computer is een stuk praktischer. Je hoeft niets uit te gummen of door te krassen of papiertjes op te frommelen. Ooit heb ik goed ‘blind’ leren typen, dus hoef ik niet te zoeken naar de letters op het toetsenbord. Dat maakt dat mijn ogen gericht zijn op het witte vlak in het beeldscherm waar het gedicht tevoorschijn komt.
In die zin kan het verschil maken, omdat de tekst sneller zichtbaar is op een nette manier, alsof het gedicht al af is.

Met een fijne pen op een fraai blanco vel schrijven geeft een heel ander gevoel. Wat plechtiger misschien, ambachtelijker. Maar een gedicht dat in een opwelling is gekrabbeld op de achterkant van een bierviltje kan ook gewoon meteen ‘af’ zijn.
De gedichten die ik schreef dobberend in een bootje op een windstille dag, of in de trein op weg naar een leuke visite zijn met de hand geschreven, evenals alles wat ik schreef voordat ik een computer had. Dat zijn niet de minsten gebleken!

Ik denk dat een gedicht gewoon ontstaat in je hoofd, of je vingers nu typen of een pen vasthouden…

Henk: Hallo Hannelly. Wat vind jij: moeten gedichten rijmen?

…Moeten is dwang en schreien is kindergezang… Meteen al een oud rijmpje!
Ik krijg deze vraag wel vaker, omdat ik natuurlijk erg vaak rijm gebruik in mijn gedichten. Wie weleens gedichten declameert weet: rijm is een geheugensteuntje. Als je een deel van de tekst nog weet, helpt een rijmwoord je dikwijls weer op weg naar de rest van het gedicht. Rijm en ritme brengen een gedicht ook tot leven, het is niet voor niets dat liedjes haast altijd rijmen.

Rijm kan kracht meebrengen, maar ook erg flauw zijn.
Zodra mensen gaan rijmen om het rijmen zal een gedicht er niet op vooruit gaan.
Toch zijn er prachtige gedichten geschreven waar geen rijmwoord aan te pas kwam.

Voor mij is het gebruik van rijm een uitdaging om zonder te vervallen in cliché’s toch precies te zeggen wat ik wil weergeven. Het is altijd een geweldig moment wanneer dat weer is gelukt!